کد مطلب:164584 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:112
در تکلم سر انور فرزند حیدر، حسین تشنه جگر
از جمله ی كسانی كه بعد از وفات و شهادت تكلم كردند حضرت سیدالشهداء، نور حدقه ی پیغمبر مصطفی، نوباوه ی فاطمه زهرا، میوه ی دل علی مرتضی، برادر با جان برابر حسن مجتبی، حضرت امام حسین - علیه السلام - بوده است. كه حلقوم مباركش با دخترش سكنیه به تكلم در آمد و گفت: «شیعتی ماء ان شربتم... الخ» و سرش با ابن وكیده سخن گفت و در كوفه و شام و دیر راهب و مقامات دیگر تكلم و قرائت قرآن نمود، چنان كه در اكاكیل سابقه مذكور شد.
و چون سخن از وفات فاطمه گذشت، لهذا زبان حالی كه برای فاطمه از طبع كلیل مولف اكلیل صادر شد مسطور می شود.
لمؤلفه:
بیا پیغمبر ای ختم رسولان
پدر! مردم ز داغ و درد هجران
پدر از جنة الماوی سفر كن
به سوی فاطمه یك دم گذر كن
نگر بر دخترت بیمار و رنجور
چرا از باب خود شد فاطمه دور
ببین بر مسجد و محراب منبر
اببكر است بر جای پیمبر
علی در كنج خاموش نشسته
عمر پهلوی من از در شكسته
شكست، اندر بنای ركن دین است
رسن [1] در گردن حبل المتین است
نگر بر من كه از جور زمانه
عمر بر بازویم زد تازیانه
حسن هر دم زند بر سینه و سر
حسین بی تاب از هجر پیمبر
بیا بنگر به كلثوم دل افگار
به زینب گشت دنیا تیره و تار
بیا یك دم حسن بر دوش بنشان
حسین را بوسه زن، ای شاه خوبان!
بیا روی تو را یك دم ببینم
بیا تا در پناه تو نشینم
خوشا آن دم كه وحی آسمان بود
به ما جبرئیل هر گه پاسبان بود
ز هجران پدر افسرده گشتیم
ز بیداد عمر آزرده گشتیم
بیفكن ای محمد خامه [2] از دست
كه ركن خانه ی اسلام بشكست
الا لعنة علی القوم الظالمین.
و چون سخن از وفات فاطمه گذشت، لهذا زبان حالی كه برای فاطمه از طبع كلیل مولف اكلیل صادر شد مسطور می شود.
لمؤلفه:
بیا پیغمبر ای ختم رسولان
پدر! مردم ز داغ و درد هجران
پدر از جنة الماوی سفر كن
به سوی فاطمه یك دم گذر كن
نگر بر دخترت بیمار و رنجور
چرا از باب خود شد فاطمه دور
ببین بر مسجد و محراب منبر
اببكر است بر جای پیمبر
علی در كنج خاموش نشسته
عمر پهلوی من از در شكسته
شكست، اندر بنای ركن دین است
رسن [1] در گردن حبل المتین است
نگر بر من كه از جور زمانه
عمر بر بازویم زد تازیانه
حسن هر دم زند بر سینه و سر
حسین بی تاب از هجر پیمبر
بیا بنگر به كلثوم دل افگار
به زینب گشت دنیا تیره و تار
بیا یك دم حسن بر دوش بنشان
حسین را بوسه زن، ای شاه خوبان!
بیا روی تو را یك دم ببینم
بیا تا در پناه تو نشینم
خوشا آن دم كه وحی آسمان بود
به ما جبرئیل هر گه پاسبان بود
ز هجران پدر افسرده گشتیم
ز بیداد عمر آزرده گشتیم
بیفكن ای محمد خامه [2] از دست
كه ركن خانه ی اسلام بشكست
الا لعنة علی القوم الظالمین.
[1] رسن: ريسمانو.
[2] خامه: قلم.